Najbliższe Spotkania z górami odbędą się 26.05.2009 W tym miesiącu naszym gościem będzie Piotr Pustelnik, który przedstawi nam pokaz pod tytułem: "Schody do nieba. Refleksje z gór wysokich. 1990 - 2008". Prelekcja odbędzie się o godz. 19.00 w sali 329 gmachu głównego (A1) Politechniki Wrocławskiej przy Wybrzeżu Wyspiańskiego. Wstęp Wolny.

Życiorys

Rok produkcji: 1951. Doktor nauk technicznych. Specjalność: ryzyko przemysłowe.

Wspina się od 1975 roku. Instruktor alpinizmu. Wspinał się w Tatrach, Alpach, Dolomitach, w Pamirze, Karakorum i Himalajach.

Pierwsze wyprawy :

W 1985 roku pierwsza wyprawa  w Himalaje Kaszmiru (Indie). Wejścia na kilka 6-tysięcznych szczytów.
W 1986 roku wyprawa na Pinnacle Peak (6945 m.) w Himalajach Kaszmiru.
W roku 1997 i 1998 uczestniczył wyjazdach do Pamiru (d. ZSRR) i wszedł na Pik Korżeniewskiej (7037 m.).
W 1990 roku - debiut w górach najwyższych - wyprawa (wraz z Wandą Rutkiewicz) na Gasherbrum II (8037 m.) - wejście samotne na wierzchołek drogą wyprawy austriackiej Fritza Morawetza.
W 1991 roku wspinał się w górach Alaski (korzystając z pobytu w USA na stypendium naukowym Fulbrighta) i wszedł na najwyższy wierzchołek Ameryki Północnej - Mt McKinley .
W 1992 roku - wyprawa macierzystego klubu - Akademickiego Klubu Górskiego w Łodzi na Nanga Parbat (8125 m.). Wejście wraz z Józefem Goździkiem drogę niemiecką od strony doliny Diamir.
W 1993 roku wraz z Krzysztofem Wielickim wszedł na dwie góry ośmiotysięczne w trakcie jednej wyprawy - tj. Cho Oyu (8222 m.) - nową drogą płn-wsch. granią a w 10 dni później wszedł na Shisha Pangma (8013 m.) powtarzając ( po raz pierwszy) trudną drogę słoweńską południowo-zachodnią ścianą.
W 1994 roku w mieszanym składzie z Włochami, Amerykaninem i Portugalczykiem wszedł w trakcie bardzo krótkiej jak na Himalaje czasie 3 tygodni północno-wschodnią granią na Dhaulagiri (8205 m.).
W 1995 roku wraz z Ryszardem Pawłowskim wszedł od strony tybetańskiej na Mt Everest.
W 1996 roku po długiej i trudnej wspinaczce wszedł z tym samym partnerem północnym filarem (od strony chińskiej) na K2. Uczestniczył w akcji sprowadzania skrajnie wyczerpanego uczestnika wyprawy do niższych obozów. Otrzymał za to od Polskiego Komitetu Olimpijskiego list gratulacyjny.
W 1997 roku w trakcie bardzo krótkiej akcji górskiej (23 dni) wszedł na Gasherbrum I (8065 m.) ( z oryginalnym wariantem - przez przypadek - w kopule szczytowej) i jeszcze raz na Gasherbrum II.
W 1998 roku wypawy na Broad Peak i jesienna na Makalu zakończyły się niepowodzeniem. Na Broad Peak wypadek zespołu francuskiego i bardzo wietrzna pogoda zawróciły zespół Pustelnik - Pawłowski spod wierzchołka. Na Makalu silne wiatry zawróciły wyprawę z przełęczy Makalu La.
Rok 1999 to powtórka z rozrywki. Znów wypadek koreańskiego partnera na Broad Peak pozbawił szans na szczyt, a śmierć Szerpy na wyprawie na Makalu i katastroficzne opady śniegu spowodowały, że wyprawa wróciła z wysokości 6500 m.
W roku 2000 wreszcie szczęście powróciło do Piotra. Najpierw rozgrzewka na szczytach Ameryki Południowej; Aconcagua i Ojos del Salado w trzy tygodnie od wyjazdu do powrotu. Potem udana wyprawa na Lhotse. Pierwsze wejście w tym sezonie i wreszcie satysfakcja z udanego powrotu na "wysoką ścieżkę".

Rok 2001 zaowocował wejściem na Kangczendzongę.

16 maja 2002 roku Piotr stanął na szczycie piątej góry świata - Makalu 8481 m. 17 maja 2003 roku wszedł razem z Krzysztofem Tarasewiczem na Manaslu.
Wiosną 2004 roku, kierowana przez Piotra międzynarodowa wyprawa za cel wybrała sobie dziesiątą górę świata Annapurnę. Mimo dużego wysiłku wszystkich członków wyprawy w trudnych warunkach pogodowych cel nie został osiągnięty. Wyprawa wspinając się drogą Boningtona dotarła do kluczowych trudności na wys ok 7200 i z powodu złej pogody musiała się wycofać.
Rok 2005 to ponownie wiosna, ponownie Annapurna, ponownie droga Boningtona. Niestety ponownie zła pogoda, która w połączeniu z wyczerpaniem członków wyprawy nie pozwoliła zdobyć szczytu. Po pokonaniu kluczowych trudności na drodze i przekraczając wysokość 7300 m wyprawa musiała zakończyć działalność. Latem na cel wzięty został Broad Peak, w wyniku akcji górskiej Piotr wszedł na przedwierzchołek Rocky Summit. Niestety pogarszająca się pogoda i wypadek partnera uniemożliwiły atak na główny wierzchołek.

Rok 2006 to czas Tryptyku Himalajskiego. W składzie: Piotr Morawski, Piotr Pustelnik i Peter Hamor pojawili się najpierw pod Cho Oyu w celach głównie aklimatyzacyjnych. Morawski i Hamor weszli na wierzchołek, Pustelnik zawrócił z plateau szczytowego. Potem zaatakowali wschodnią grań Annapurny. Po długiej i wyczerpującej akcji Hamor doszedł do głównego wierzchołka a Pustelnik i Morawski zawrócili ze Wschodniego wierzchołka sprowadzając chorego i niewidzącego alpinistę z Tybetu. Trzecią częścią Tryptyku był Broad Peak, na który wszyscy weszli w siedem dni od założenia bazy.

Rok 2008 to powrót Tryptyku Himalajskiego. Reaktywacja. Ten sam zespół (Tres Pedros), ta sama góra – Annapurna. Tym razem rozgrzewka na zachodniej grani Ama Dablam w dolinie Solo Khumbu a potem przeskok do północno-zachodniej ściany Annapurny. Po siedmiodniowej akcji, zespół Tres Pedros uzupełniony o Darka Załuskiego dotarł 150 m poniżej wierzchołka Annapurny. Gwałtowna burza z piorunami uniemożliwiła dotarcie do głównego wierzchołka ale ściana została przebyta. Było to drugie pełne przejście ściany i grani szczytowej. Satysfakcja i zarazem zawód, że zabrakło szczęścia do szczytu. Cóż, trudno.