artykuł czytany 5334 razy

Było już późne popołudnie, gdy dojechałem do Haanja. Nie chciałem tracić ani chwili, więc przystąpiłem do ataku na szczyt. Ścieżka skręcała koło parkingu i wiodła stromo przez las. Po dwóch minutach stanąłem twarzą w twarz z budką z pamiątkami i brukowaną uliczką. Pełen podejrzeń nieufnie podążyłem za jej biegiem i po kolejnych dwóch minutach znalazłem się naprzeciwko wysokiej białej wieży z zieloną kopułą. Zajrzałem do środka, uiściłem stosowna opłatę i zacząłem się przeciskać przez wąskie, kręte i zielone schodki. Po krótkiej, aczkolwiek męczącej walce, wyłoniłem się na platformie widokowej, gdzie, pod powiewającą zgodnie ze starym skandynawskim zwyczajem flagą, mogłem zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie ze zdobycia Suur Munamägi, 317,6 (z wieżą 346,7) m n.p.m.

Wielka Góra Jajo jest porośniętym borem sosnowym wzgórzem morenowym położonym w wyżynno- jeziornej części Estonii. Najłatwiej dojechać tam samochodem skręcając z drogi E 77 Ryga- Psków tuż za granicą łotewsko- estońską. Jeżeli korzystamy z autobusu, to do Haanja są kursy z Voru, które ma połączenia z innymi większymi miastami kraju. Na szczycie znajduje się wieża widokowa z salkami wystawowymi. Wstęp kosztuje ok. 2 PLN.

Droga powrotna wiodła przez park narodowy Karula, pełen zagubionych w lasach jeziorek, ścieżek prowadzących donikąd i krwiożerczych komarów. Miejsce godne polecenia wszystkim tym, którzy pragną spokoju i odpoczynku na łonie natury. Potem już tylko Valga, która zaraz za granicą estońsko- łotewską zmieniając "g" na "k" staje się Valką, i prosto do domu.

Strona:  « poprzednia  1  [2]