artykuł czytany 18300 razy

Madagaskar zamieszkuje 18 grup etnicznych. Tylko jedno plemię Merynów, pod przywództwem arystokracji Hova, wytworzyło w drugiej połowie XVIII wieku stabilną państwowość. Królestwo Hovów, na centralnym płaskowyżu, przetrwało do podboju francuskiego w 1895r. Od 1960r. wyspa jest niepodległą republiką - Repoblikan'i Madagasikara.

W okolicach Tany rozłożyło się pierścieniem 12 "świętych" wzgórz, z których najważniejszym jest Ambohimanga, z letnią rezydencją królewską. Wewnątrz murów stoi drewniana "rova" z XVIII wieku i dwa pawilony "rokokowe" z połowy XIX wieku, wzniesione przez Laborde'a dla królowej Ranavalony I, zwanej Okrutną (na jej rozkaz wypędzono lub wymordowano mieszkających w kraju kupców i misjonarzy europejskich oraz przywrócono tradycyjne wierzenia związane z kultem przodków). Do dziś, obok pałacu, składa się krwawe ofiary z bydła zebu, a pielgrzymi malgascy zapalają tam świeczki. Poniżej rezydencji znajduje się dawny plac zebrań ludu (do którego władca przemawiał z murów zamkowych), a jeszcze niżej miejsce sądów królewskich.

Na drugim "świętym" wzgórzu - Ambohidratrimo stoi zadbana drewniana "rova" (muzeum etnograficzne) otoczona domkami "duchów" (przodków). Pokazuje się tam tzw. kamień płodności (słup z dwiema wypukłościami). Przyprowadzanym tu bezpłodnym kobietom zawiązywano oczy i okręcano je dokoła. Musiały dotknąć kamienia. Jeśli kobieta dotknęła lewej piersi to miała urodzić chłopca, jeśli prawej - dziewczynkę, jeśli obu - bliźnięta.

Najbardziej spektakularnym ze wzgórz jest Antsahadinta. Jest to miejsce trudno dostępne (dojazd tylko terenowym land roverem). Oprócz "rovy" znajdują się tam liczne grobowce rodziny królewskiej i arystokracji malgaskiej (niektóre z XVII i XVIII wieku). Ze wzgórza roztacza się wspaniały widok na okolicę.

Do niedawna jedną z atrakcji Tany był niezwykle barwny targ Zoma, zajmujący całe centrum miasta, na który zjeżdżali tubylcy z bliska i daleka. Ponieważ dezorganizował on komunikację w centrum i był znanym siedliskiem bandytyzmu, został podzielony na odcinki i przeniesiony w różne okolice Tany, która i dziś - zwłaszcza przy dworcach "taxi-brousses" jest jednym wielkim targowiskiem. Jedną z ulic centrum nazwano ulicą Beniowskiego. W centrum Tany rozciąga się duże jezioro Anosy, do którego w XIX wieku wrzucano "krnąbrnych" młodzieńców z bardzo licznej rodziny królewskiej. Pozbywano się w ten sposób pretendentów do władzy. Na środku jeziora, na wyspie, wznosi się Pomnik Poległych w I wojnie światowej.

Obowiązkowym punktem wizyty w Tanie - zwłaszcza dla tych, którzy nie mają możliwości przebywania w parkach narodowych - jest zwiedzanie Ogrodu Zoologiczno-Botanicznego Tsimbazaza położonego na obrzeżach miasta. Można z bliska zobaczyć m. in. liczne gatunki lemurów, wśród nich piękne, biało-czarne puszyste sifaki, a także trudną do zobaczenia fossę (największego drapieżnika wyspy, porównywanego z pumą). Jest tam też dział etnograficzny prezentujący chaty z różnych rejonów "Wielkiej Wyspy", kamienne grobowce poszczególnych plemion - a wszystko to w naturalnej scenerii. W budynku mieszczącym muzeum można na przykład zobaczyć wielkie jajo wymarłego ptaka, słonia "oepyornis" i szkielet dinozaura. W czasie wizyty wieczornej (za osobną opłatą) można zobaczyć słynnego krewniaka lemurów - palczaka "aye-aye" żerującego tylko nocą. Część zwierząt w parku przebywa w warunkach "pół-wolności", część w klatkach. Wstęp do parku kosztuje 20 tysięcy FMg.

Ze stolicy Madagaskaru Antananarywy wyjechaliśmy na południe, do Antsirabe. Jest to dawny, obecnie bardzo zaniedbany kurort założony przez Francuzów na początku XX wieku wokół tamtejszych gorących źródeł. Termy już nie działają, więc musieliśmy jechać do odległego o 20 kilometrów Betafo, dawnego miasta królewskiego z interesującą architekturą domów zdobionych kutymi balkonami i kratami. W wiosce na obrzeżach Betafo funkcjonują "łazienki wiejskie" tj. kamienne wanny, do których doprowadza się rurociągiem gorącą wodę z gór. Woda jest czysta i można się kąpać bez obawy infekcji.

Strona:  « poprzednia  1  [2]  3  4  następna »