W krainie jezior, komarów i bagien - Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
Geozeta nr 10
artykuł czytany
49828
razy
Przetrwanie wielu reliktów roślinności borealnej i atlantyckiej oraz nagromadzenie innych gatunków środkowoeuropejskich (ponadto udział niektórych elementów pontyjsko-panońskich), pozwala stwierdzić, że obszar ten to swego rodzaju osobliwość na skalę europejską.
Pozornie mało ciekawy i jednostajny krajobraz, w trakcie penetracji zadziwia rozmaitością leśnych, zaroślowych, szuwarowych i torfowiskowych zbiorowisk roślinnych, spośród których niespodziewanie wyłaniają się tafle jezior.
Fauna
Dzięki mozaice krajobrazów łąkowo-torfowiskowych, wodnych, polnych i leśnych Pojezierze jest miejscem występowania wielu interesujących gatunków zwierząt. Najlepiej rozpoznana jest fauna kręgowców. Występuje tu 40 gatunków ryb, między innymi: karp, lin, karaś, płoć, wzdręga, szczupak oraz chroniona strzebla przekopowa. Bogactwo i zróżnicowanie składu gatunkowego ryb związane jest z licznym występowaniem jezior, stawów, torfianek, rzek i kanałów. Spośród 12 gatunków płazów wymienić należy żaby: ropuchę paskówkę i grzebiuszkę ziemną, traszki: zwyczajną i grzebieniastą oraz kumaka nizinnego. Na szczególną uwagę zasługuje jeden z sześciu gatunków gadów - żółw błotny, którego lęgowisko jest jednym z największych w Europie. Bardzo bogaty i zróżnicowany jest skład gatunkowy ptaków Polesia. Wyjątkowo interesujące są te, które występują na siedliskach wodno-błotnych - są pięknym dopełnieniem jezior i stawów. Na tym terenie występuje 146 gatunków lęgowych ptaków z czego 17 grozi wyginięcie. Dużo stanowisk lęgowych znajduje się w kompleksie "Bagno Bubnów", a do najcenniejszych należą: orła przedniego, bielika, orlika krzykliwego (zalatującego) oraz żurawia, błotniaka zbożowego i popielatego, brodźca krwawodziobego i samotnego, kulika wielkiego, gesi gęgawej, puchacza, sowy błotnej, bociana czarnego i wodniczki (lęgowe). Można tu także oglądać wiele gatunków kaczek, łyskę, perkoza dwuczubego i rdzawoszyjego, łabędzia niemego, bąka, mewy, rybitwy, czaple i wiele, wiele innych. Jest to po prostu raj dla miłośników awifauny. Mówiąc o bytujących na tym terenie ssakach, wspomnieć należy wydrę, łosia, jelenia, sarnę, dzika, wilka, lisa, smużkę, borsuka, gronostaja i reintrodukowanego bobra.
Obszary chronione
Na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim istnieje system obszarów objętych różnymi formami ochrony krajobrazowej. W wyniku wieloletnich starań, w maju 2000 roku, dopełniono formalności wymaganych przy staraniach o stworzenie i nadanie temu terenowi rangi Światowego Rezerwatu Biosfery UNESCO. Z tożsamą inicjatywą, nieco wcześniej, wystąpili włodarze terenów Polesia w ukraińskiej jego części, w okolicach Szackiego Parku Narodowego. Po włączeniu w te działania ludzi zajmujących się ochroną środowiska naturalnego w Białorusi (co również ma miejsce), istnieje ogromna szansa stworzenia transgranicznego obszaru ochrony krajobrazu, który będzie chronić unikatowe walory poleskiego typu krajobrazu.
Parki narodowe
Poleski Park Narodowy. Powstał na bazie wcześniej istniejących rezerwatów torfowiskowych i parku krajobrazowego 1 maja 1990 roku. Do obecnej wielkości 9759 ha został powiększony w 1994 roku (m. in. przez włączenie kompleksu "Bagno Bubnów"). Jest to jeden z trzech w Polsce Parków narodowych o charakterze wodno-torfowiskowym. Uznawany jest za miniaturę tundry, bądź lasotundry. Park spełnia różnorakie funkcje: ochronną, naukową, dydaktyczną, kulturową i turystyczną. Siedzibą Parku jest wieś gminna na trasie Lublin - Włodawa Urszulin. Park prowadzi ośrodek dydaktyczno-muzealny w Starych Załuczach, którego kustoszem jest miłośnik przyrody Wiesław Piotrowski. Pracownicy PPN udzielają wszelkich informacji na temat zasobów przyrodniczych Parku oraz wiadomości na temat historii, kultury i tradycji regionu, organizują prelekcje, przyjmują wycieczki. W parku poprowadzono 6 szlaków turystycznych, wytyczono 4 ścieżki przyrodniczo-dydaktyczne. Istnieją także wieże widokowe, z których można oglądać panoramę parku.
Parki krajobrazowe
Przeczytaj podobne artykuły