artykuł czytany 2518 razy

Przedłużajaca się piękna jesienna pogoda wyraźnie dawała do zrozumienia że coś trzeba zrobić. Musiało to być coś prostego organizacyjnie, by zdążyc przed zmianą pogody, ładnego i przyjemnego, tak jak ona. Na ekstrema przyjdzie czas gdy aura się zbiesi i samo wystawienie nosa ze Świbna będzie aktem wiary.

Mój wybór padł na Archipelag Blekinge okalający Karlskronę. Pomysł był następujący; zapakowane kajaki postawimy na kółka, wciągniemy na prom, a w Karskronie dojdziemy do najblizszego miejsca umożliwiającego wodowanie i w drogę. Po dwóch dniach pertraktacji ze Stena Line okazało sie że pięciometrowe kajaki nie zmieszczą się przez bramki odprawy pieszych i nie bedą mogły popłynąć jako bagaż (bezpłatnie). Nadanie ich na cargo byłoby bezsensownie drogie - bierzemy więc samochód. To podnosi koszty tylko nieznacznie (jeśli nie liczyć mandatu za złe parkowanie w Karlskronie).

Tak więc we wtorek po południu pakujemy kajaki na dach "Polo", szpeje do bagażnika i po pośpiesznych i jak zwykle zbyt obfitych zakupach spożywczych o 21.00 na pokładzie Stena Baltica opuszczamy Gdynię.

Pokrzepieni luksusowym snem na podłodze pomiędzy siedzeniami lotniczymi promu przed 09.00 jesteśmy w centrum Karlskrony. Miasteczko jeszcze śpi. Czekając aż się obudzi, jemy śniadanie na kamieniach pod latarnią morską Stumholmen. Towarzyszy nam stadko wróbli i wrona, która z odległości ok 2. metrów krytycznie ocenia nasze menu. W otwartym w międzyczasie biurze muzeum morskiego pytamy o możliwość zwodowania się z ich pomostu. Zwodować sie można, natomiast samochodu na ich terenie nie możemy zostawić. To przesądza sprawę na korzyść mariny miejskiej. Z informacji turystycznej wynika że głównymi atrakcjami archipelagu są pozostałości po marynarce wojennej, więc my jako zdeklarowani pacyfiści postanawiamy je zignorować i płynąć bez ustalonego planu, zdając sie na mapę, przyrodę i kaprys chwili.

Pomost wybrany przez nas do startu, zacieniony betonowy ponton, nasiąknięty nigdy nie wysychającą rosą i z niepasującą do obrazu ludzką kupą w kącie, okazał sie być jedym nieprzyjemnym miejscem w trakcie całej wycieczki. Ma to też swoje dobre strony, pakowanie kajaków i start odbywaja się nadzwyczaj sprawnie.

Obieramy kierunek wschodni i myszkując dookoła kolejnych wysp i skałek zagłębiamy się w Ostra Fjarden. Na wyspie Pottneholmen zatrzymujemy sie na małe conieco i spacer po jałowcowym zagajniku. Wszędzie sielsko i zielono. Napawamy sie urokiem miejsca Dalej nasza trasa wiedzie poprzez Kyrkfjarden. Mapa nie precyzuje jak są połączone wyspy V. Skallom i Sturko i nadziewamy sie na groblę. Objazd nie jest wielki i nie jest uciążliwszy od naszego normalnego kluczenia więc z przyjemnością nadkładamy trochę drogi.

Pogoda jest piękna. Płynę w cienkiej koszulce, nawet górną część pianki mam zwiniętą w pasie. Woda gładka jak lustro i nadspodziewanie przejżysta. Można obserwować podwodne łąki i obrośnięte morszczynem głazy. Przechodzimy pod mostem na Knarrhsund, i chwilę potem dostrzegamy zatokę z łączką na południowym końcu wyspy Gullo. Wymarzone miejsce na biwak. Do krawędzi trawy można podejść jak do pomostu. Lądowanie i rozpakowywanie kajaków przebiega wiec bardzo sprawnie. Obóz rozbijamy jednak nie na łączce, lecz w zagłębieniu na szczycie granitowego pagórka. Tak by złapać pierwsze poranne promienie słońca.

Strona:  [1]  2  3  następna »