artykuł czytany 9500 razy

Niewiele miast w Europie mogłoby konkurować z fascynującą Ochrydą. Jej atrakcyjność naturalnego położenia i dziedzictwo historyczno-kulturowe doceniło UNESCO, obejmując wraz z Jeziorem Ochrydzkim swoim patronatem.

W III wieku przed naszą erą nad Jeziorem Ochrydzkim istniała osada o nazwie Lichnidos. Leżała ona na szlaku Via Egnatia, łączącym Adriatyk z Morzem Egejskim. Najstarsze ruiny miasta pochodzą z okresu rzymskiego. W IX wieku na te ziemie przybyli bracia Cyryl i Metody. Ich zadaniem było szerzenie religii chrześcijańskiej. Misjonarze stworzyli pierwszy słowiański język cerkiewny zwany głagolicą. Później zastąpiono go uproszczoną cyrylicą. Tak powstał alfabet słowiański. Pismem tym zaczęły posługiwać się wszystkie narody wyznania prawosławnego. W 893 roku biskup Klemens - uczeń Cyryla i Metodego założył pierwszy w Europie uniwersytet słowiański. Ochryda stała się głównym ośrodkiem sakralnym i kulturowym południowej Europy. Podobno w mieście i pobliskiej okolicy wybudowano 365 kościołów, po jednym na każdy dzień roku. Przez blisko osiem stuleci miał tu siedzibę niezależny patriarcha. W 1958 roku doszło do odnowienia arcybiskupstwa i odizolowania się od serbskiego kościoła prawosławnego. Najstarszym zabytkiem Ochrydy jest cerkiew św. Zofii z XI wieku z freskami i imponującym portykiem sięgającym aż do wysokości pierwszego piętra. Innymi cennymi budowlami są: cerkiew św. Klemensa z XIII wieku z pięknymi freskami i najwyżej w mieście położona cerkiew św. Pantelejmona. Urokliwa starówka ciągnie się od deptaka św. Klemensa i prowadzi wąskimi, krętymi uliczkami aż do cytadeli. Na wzgórzu otoczonym murami obronnymi wznosi się średniowieczna twierdza cara Samuila. Z góry roztacza się wspaniały widok na jezioro. Nieco niżej wybudowano antyczny teatr. Na kamiennych blokach zachowały się starożytne inskrypcje. W ten sposób możni mieszczanie zaznaczali wykupione przez siebie najlepsze miejsca.

Wartymi odwiedzenia są także Muzeum Archeologiczne i Galeria Ikon. Galeria posiada jedną z najcenniejszych na świecie kolekcji ikon bizantyjskich, z okresu od XI do XIV wieku.

Centralny punkt Ochrydy stanowi ruchliwy placyk, z rosnącym pośrodku dziewięćsetletnim platanem o obwodzie dwudziestu metrów. Siedząc w jednej z kawiarni, z pewnością usłyszysz tu śpiew muezina ze strzelistego minaretu. Zaglądamy do pobliskiego meczetu. Imam nie może nadziwić się widokiem dwójki turystów z Polski. Oprowadza nas po całej świątyni, wprowadzając nawet do pomieszczeń zajętych przez kobiety. Żegnając się, mówi: "Islam, chrześcijaństwo czy inne religie - to nie ma żadnego znaczenia. Bóg jest jeden".

Atmosferę miasta można chłonąć w labiryncie wąskich uliczek, ożywających w wieczornej iluminacji. Oczywiście, jak we wszystkich południowych krajach i tu wszechobecne są leniwie wylegujące się koty.

Ochryda słynie z corocznego festiwalu noszącego nazwę "Ochrydzkie Lato". Ta impreza artystyczno-kulturalna pozwala zaprezentować się wielu twórcom zarówno z Macedonii oraz zagranicznym gościom takiej sławy jak Jos? Carreras.

Główny deptak Ochrydy to skupisko eleganckich butików, sklepów i kawiarni. Pasaż prowadzi do niewielkiego portu i mola, skąd wyruszają statki, zabierające turystów na wycieczki wzdłuż półwyspu. Przyjemnie jest popatrzeć z pokładu na Ochrydę, Kaneo, Sv. Naum i ośnieżone szczyty gór.

Strona:  « poprzednia  1  2  [3]  4  5  następna »